Sport, Recreatie & Engelse les

19 juli,
Ik sta vroeg op en ben klaar om te vertrekken naar dezelfde school als gisterochtend, echter word ik onverwacht vlak voordat ik wil vertrekken opgehaald door iemand van Projects Abroad. Wie mij een andere weg dan gisteren laat zien en naar mijn idee is dit een veel langere weg, maar oké ik loop wel mee. Aangekomen bij de school ontmoet ik Tania de sport/recreatieleraar van de school, ik ga haar op dinsdag tot en met vrijdag helpen met het aanbieden van sportieve en recreatieve activiteiten. Dit zal zijn voor kinderen tussen de 4 en 7 jaar oud. Al snel blijkt dat ze maar twee activiteiten kennen, namelijk voetbal (80%) en basketbal (20%). Hier ga ik dus verandering in proberen te brengen. Ze blijken te beschikken over enkele acceptabele voetballen en basketballen, maar zaken zoals hesjes/lintjes om teams mee te kunnen aanduiden zijn afwezig. Deze wil ik dan ook snel aanschaffen om tijdverlies met onduidelijkheden over teams en dergelijke uit de wereld te helpen. De eerste dag met Tania introduceer ik een vormpje van atletiek (parcours hoogspringen) en help ik bij het begeleiden van het activiteit voetballen voor de kinderen. Dit gebeurt enkel vanuit de eindvorm en hier ben ik niet blij mee. Omdat het pas mijn eerste dag is met haar wil ik met kleine aanpassingen beginnen en voeg ik dus een aantal duidelijke regels toe om het spelletje beter te laten lopen. De enige regel die ze namelijk gebruikte (een goal is als de bal tussen twee pionnetjes doorgaat), geen aftrap, handsbal geen probleem en voor de rest lekker spelen. Nadat ik de eerste groep kleine aanpassingen heb gedaan, observeer ik goed wat er anders moet volgens mijn mening. Meer ruimte gebruiken, verschillende vormpjes (niet enkel de eindvorm) en meer verschillende activiteiten. Ik maak een korte voorbereiding, zodat ze kan zien wat ik bedoel en vraag naar de mogelijkheden om morgen achter de poort te sporten (grotere ruimte).

Na een vermoeiende eerste dag in samenwerking met Tania, omdat de communicatie nog niet heel goed op elkaar is ingespeeld in verband met dat alles in het Spaans gaat, loop ik naar het huis van mijn gastgezin. Een wandeling van 15 minuten, al met al loop ik heel wat minuten en kilometers weg op het eiland. Eenmaal thuis krijg ik te eten en maak ik me klaar om de middag/avond weer in het stadion voetbaltrainingen aan te bieden.

Dit keer is de vaste persoon (Diego) wel aanwezig en vanaf nu zal ik samen met hem 2 groepen van voetbaltraining voorzien. Deze groepen krijgen iets langer dan een uur voetbalactiviteiten aangeboden en ik werk met de groepen waarin de echte kleintjes hun eerste voetbaltrainingen krijgen, 5/6 en 7/8 jaar. Ik word voorgesteld door Diego en de kinderen lijken meteen te genieten van mijn aanwezigheid. Pak een bal en begin meteen de kinderen te helpen met de oefeningen, of geef extra uitleg aan degenen die het niet helemaal snappen. De groepen zijn zeer groot voor één iemand, vooral als je bedenkt dat er vele kinderen zijn die weinig tot geen ervaring hebben met de sport. Bij de tweede groep splitsen Diego en ik de groep in tweeën, waarbij een passoefening en een passeeroefening worden geoefend. Doordat er meer ogen op de kinderen worden gericht lijkt de ontwikkeling een stuk sneller te gaan. De opdracht is duidelijk, extra begeleiding is mogelijk en het plezier niveau is hoger. Kortom perfect, aan het einde van de training mogen de kinderen nog even in de eindvorm laten zien hoe goed ze kunnen voetballen en hierna is het voor vandaag afgelopen.

Althans dat dacht ik, Diego vraagt of ik en de andere vrijwilliger Stijn (toevallig ook Nederlands) mee willen doen met de aansluitende training voor senioren. Hiermee stemmen we beide in en ziezo ik plak er een kleine 2 uur aan vast. Het meemaken van een training gaf mij een betere indruk over hoe hier met voetbal wordt omgegaan. Namelijk veel loopvormen, weinig met de bal en statische rekvormen. Uiteindelijk wordt er afgesloten met een partij waar ik nog een doelpuntje weet mee te pikken. Vervolgens loop ik naar het huis van mijn gastgezin en spring onder de douche om daarna in mijn eentje te eten, want de rest heeft al gegeten. Het is inmiddels ook al een uurtje of 9 dus dit is zeer begrijpelijk voor mij. Na het eten spreek ik af hoe laat ik morgen opsta/ontbijt en ga op bed liggen. Eenmaal in bed val ik als een blok in slaap.

20 juli,
Ik word wakker en ben eigenlijk nog een klein beetje moe, doe de deur open en hoor een muziekje dat klinkt als happy birthday. Toen schoot het me weer te binnen, Alejandra is vandaag 7 jaar geworden en dus feliciteer ik haar alvorens ik ontbijt. Verder krijg ik weinig mee van aanvullende festiviteiten, wel dacht ik mee te krijgen dat zaterdag een klein feestje zou zijn. Maar hiervan ben ik niet zeker. Mijn volgorde is elke ochtend hetzelfde. Namelijk ik stap uit bed, laat even mijn gezicht zien dat ik wakker ben, smeer me in met zonnebrand, eet mijn ontbijt, smeer me in met DEET en loop richting de school waar ik vrijwilligerswerk doe. Zo ook deze ochtend dus. Mijn vermoeden blijkt waar, Tania heeft niet alles wat ik bedoelde gesnapt of simpelweg heb ik het misschien niet goed uit kunnen drukken. De lessen lijken mij nog te veel op die van gisteren, al is er in ieder geval in de vorm van een dansje en rek en strekoefeningen een warming-up voordat er aan de eindvorm wordt gestart. Ik probeer gedurende de dag duidelijk te maken dat mijn grootste wens is te werken met de ruimte die de school te bieden heeft achter de poort en hoop dat deze dan morgen wel ingewilligd gaat worden. Verder was het vooral een regel dag voor mij, ik ging in gesprek met de directeur van de school over mogelijke aanschaffingen van materialen die ik voor de school wil gaan doen en maakte vervolgens samen met Tania een afspraak om aanstaande donderdag om 3 uur samen eens rond te kijken in Puerto Baquerizo Moreno. Dat leek goed te gaan en na een paar keer vragen om de bevestiging van deze afspraak leek deze dan ook te volstaan. Mijn gedachte hierbij was in ieder geval aanschaffen van lintjes, waarmee je kinderen makkelijk kan onderscheiden en verder vooral kijken wat de mogelijkheden zijn om meer sporten te introduceren. Stiekem nam ik ook even een kijkje in de klas van Janeth, waar ik maandag een aantal voorstellen had gedaan en ja hoor ze werden meteen gebruikt en met succes aldus Janeth. Dit zal ik zelf vrijdag gaan meemaken, wanneer ik mijn les Engels ga geven aan deze klas (basiswoorden/zinnen en tellen t/m 5).

Nadat mijn ochtend werk erop zit, nam ik even een kijkje in het dorp op zoek naar winkeltjes welke ik nog niet kon vinden. Maar ook naar leuke activiteiten welke ik in de vrije weekenden kan gaan doen. Ik stapte een aantal organisaties binnen om informatie te vragen over verschillende dag tours, maar er lijkt een afgesproken prijs te zijn en onderhandelingen gaan stroef over de gestelde prijzen. Dan maar weer naar huis en hier leg ik alles een rustig naast elkaar. Na vermoeiende doordeweekse dagen wil ik immers in het weekend nog wat meer van het eiland en de omgeving zien. In mijn overwegingen met betrekking tot welke tours mij aanspreken let ik met name op wat ik graag wil doen/zien en of de prijs acceptabel is, aangezien ik voor de bekostiging mijn laatste spaarcenten gebruik. Ik heb de lunch op en ga even slapen want ik ben harstikke moe. Wel had ik de wekker gezet, want ik ken mijzelf als ik ga slapen, dan blijf ik namelijk lekker slapen.

Gelukkig word ik op tijd wakker en loop naar het Stadion waar het voetbalproject plaatsvindt. Ik geef samen met Diego de training en omdat ik wat kritiek had geuit op de warming-up van gister mag ik deze verzorgen, ik laat zien dat meer loopvormen en dynamisch rekken/strekken ook tot de mogelijkheden behoren en hij staat hiervoor open. Het zijn telkens grotendeels dezelfde groepen welke door ons 4x in de week de mogelijkheid hebben een training bij te wonen, waarvan de training op donderdag vaak een toernooi/eindpartijvorm is. Voor volgende week heb ik al een leuke afwerkoefening bedacht welke goed aansluit op de gedane oefeningen van vandaag wat betreft passeren, deze heb ik even uitgetekend en Diego was enthousiast dus ik ga het meemaken.

Omdat Stijn en ik gisteren na de jeugdtrainingen mee hadden getraind met de senioren worden we gevraagd om mee te doen met wedstrijden op de zondag. Als ik het goed heb begrepen blijft Stijn te kort om te kunnen spelen, maar zou ik wel mee mogen spelen in het team dat Diego coacht. Ik zeg met een lichte twijfel toe, omdat ik natuurlijk niet alle vrije tijd die ik hier op de eilandengroep heb wil besteden aan voetbal. (jaja, en dat uit mijn mond). Daar is de Galapagos simpelweg te mooi voor. Er wordt niet getraind op woensdag door de senioren en dus ben ik relatief vroeg thuis. Al teruglopend naar onze gastgezinnen bedenken Stijn en ik dat het wel leuk zou zijn om samen vrijdag te gaan snorkelen bij Las Loberias (een goede plek om onder andere te snorkelen). We zullen morgen elkaar hier nog over spreken, maar het lijkt door te gaan. Leuk, want snorkelen had ik tot op heden nog niet gedaan. Ik kom thuis en kan meteen aanschuiven voor het avondeten, dit maal samen, toch een stuk gezelliger. Na het avondeten ga ik snel slapen, want morgen gaat de wekker weer rond 6 uur.

21 juli
Het dagelijkse ritueel is weer afgewerkt en ik loop naar de school. Vandaag probeer ik via een snellere route te lopen en dit lukt bijna, alleen raak ik een klein beetje de weg kwijt. Volgende keer beter, met een hardlooptempo ben ik nog net op tijd op locatie. En yes, mijn voorstel om op het grote terrein aan de slag te gaan wordt ingewilligd door Tania. We brengen de kinderen in treintjes naar het gebied buiten de poorten van de school en gaan hier aan de slag. Om efficiënter aan het werk te gaan wil ik de groepen splitsen en op twee velden of twee verschillende sporten gaan oefenen. Hiermee gaat ze akkoord, ik met de jongens op het ene veld en zij met de meisjes andere op het andere veld. Waar ik een diversiteit van oefeningen aanbied doet zij dit een stuk minder en na vandaar vraag ik te wisselen op de helft van de les, zodat ook de meisjes verschillende oefeningen aangeboden krijgen. Het lijkt te goede kant op te gaan, de beweegruimte is nu in ieder geval acceptabel. Nu de diversiteit van oefeningen en sporten nog vergroten, maar hiervoor heb ik andere materialen nodig welke ik vanmiddag kan aanschaffen. Uit het niets begint het echter te regenen, voor mij als Nederlander een motbuitje. Maar hier betekent het direct evacueren naar een overdekt gebied. Hier gaan we spelletjes in één kring doen, zodat we wel actief bezig blijven. Ik vraag om twee kringen om het beweegeffect te vergroten en hiermee stemt ze in. Al met al een functionele ochtend, waar het weer parten speelde maar wel ontwikkeling in het sportonderwijs plaatsvindt.

Ik ben best moe, maar omdat ik een feedback formulier moet invullen op het kantoor voor Projects Abroad en een afspraak heb met Tania om te kijken voor materialen kan ik niet gaan slapen. Vandaar snel wat eten en op naar het kantoor. Ik denk de weg te weten, maar blijkbaar overschat ik mezelf een klein beetje. Het duurt me allemaal net te lang, waardoor ik een taxi staande houd en me laat vervoeren. Bleek dat ik heel dicht in de buurt was, maar ja niks aan te doen. Het feedbackformulier invullen ging razendsnel, een paar vragen over verschillende onderwerpen, zoals gastgezin, gezondheid, projecten en algemene tevredenheid. Hierna liep ik in een razend tempo door naar de afgesproken plek met Tania, 3 uur voor de school. Nergens is Tania te bekennen en dus probeer ik maar naar binnen te lopen want de school blijkt open te zijn (kettingslot is niet dicht). Ik kom de vrouw tegen wie de lokalen schoonmaakt, maar zij kan niks voor mij betekenen. Daarna loop ik weer naar buiten om te kijken of Tania er al is waarna ik word gewenkt door een man wie Engels tegen mij begint te praten. Geen probleem ik ga er gezellig even bij zitten, maar al gauw heb ik door dat de andere mannen naast hem iets weg hebben van alcoholisten. Ze vragen me om geld, maar gelukkig vertaalt de man wie mij wenkte alles prima naar: Hij is vrijwilliger en heeft geen geld. Bedankt en tot ziens dacht ik, wederom loop ik naar binnen om de schoonmaakster te vertellen dat ik niet langer op Tania wacht als ze nog zou arriveren en me zoekt. 15.20 loop ik dan maar een korte wandeling langs de kust van Puerto Baquerizo Moreno waar ik een aantal mooie foto’s weet te maken, ik hoop dat het uploaden ervan beter lukt dan bij het vorige verslag. Want veel foto’s weigert de site vanwege de grootte waarschijnlijk. Na deze wandeling, waar ik mijn eerste Blue-footed Booby weet te spotten loop ik huiswaarts.

Een kort bezoek thuis, om mijn tas te wisselen en sportkleding aan te trekken volgt. Waarna ik al rennend naar het stadion toe ga. Ik was nog ruim op tijd, maar toch is het fijn er altijd wat eerder te zijn. Het is donderdag en dus zijn de trainingen gericht op een toernooivorm, ik kan kiezen of scheidsrechter of meespelen omdat dit handig is voor de aantallen. Dus ik speel natuurlijk leuk mee, zorg ervoor dat iedereen minimaal één keer wint en de kinderen vinden het geweldig. Ik was van plan, omdat ik nogal moe was niet te trainen, maar Diego heeft dit wel graag omdat het een tactische training betreft voor komende zondag waarbij ik dus mee mag spelen. En zo werk ik dus een training af met de senioren, waarin het flankenspel naar voren komt. Enkel scoren met het hoofd of volley vanuit de voorzet, ik snap echter niet dat dit wordt getraind omdat er voornamelijk 4-4-2- gespeeld wordt. Maar oké, ik maak 2 kop goals en het is een leuke training met later nog een vrije partij. Nogal moegestreden, vraag ik na afloop van de training wat de bedoeling is zondag en met hoeveel spelers we zijn. We blijken met 18 spelers te zijn en geeft aan dat ik als wissel zou beginnen, omdat ik er pas net bij ben. Ik bedank uiteindelijk voor dit aanbod en geef aan in mijn vrije tijd de omgeving te willen zien en te snorkelen. Na wat vertaalwerk, is alles helder en geen enkel probleem. Misschien dat ik volgende week zondag wel mee zal doen. Ik eet weer na, omdat het pas laat is dat ik thuis ben en hierna neem ik een snelle douche. Het zijn inspannende en lange vrijwilligersdagen welke ik maak en hierdoor val ik vrij gemakkelijk in slaap.

22 juli,
Het is alweer vrijdag en dat betekent enkel de ochtend, want het voetbalproject is van maandag tot donderdag. Ik loop na het gebruikelijke ritueel na school waar ik Tania aan het zoeken ben. Tania is nergens te vinden, maar iets later komt ze aan gewandeld. Het is me nog steeds niet duidelijk, waarom ze er gisteren niet was. Maar we hebben een nieuwe afspraak gemaakt, aanstaande dinsdag om 15.00 uur. Poging 2 dus, hopen dat het dit keer wel doorgaat. Het plan van haar is om weer te gaan voetballen, maar hier steek ik een stokje voor. Uiteindelijk zijn de activiteiten verspringen, hinkelen en dansen geworden om de diversiteit een stuk te verhogen. In twee groepen gaan we aan het werk, zij met hinkelen en ik met verspringen en als afsluiting gezamenlijk dansen. Tania neemt dit wat meer voor haar rekening, want de muziek gaat me qua taal betreft net iets te snel. Wel help ik natuurlijk mee, maar mijn aandeel lag hem er al in aan te geven dat dansen ook een lichamelijk activiteit is. Tot op heden ben ik gelukkig met de ontwikkeling die het sport/recreatieonderwijs doormaakt, hopen dat het lukt deze lijn door te trekken de komende weken.

Na het sportgedeelte sluit ik de rest van de ochtend/middag aan bij Janeth, hier had ik mijn Engelse les voor voorbereidt en deze mag ik dan ook direct na de pauze in de praktijk brengen. De sfeer in het lokaal is compleet anders mede door de voorstellen die zijn doorgevoerd, de kinderen zijn een stuk geduldiger en weten wat er van ze verwacht wordt. Waar ik bij andere leraren het idee heb dat ze bang zijn af te stappen van de vaste systemen durft Janeth dit gelukkig wel en dat doet me goed. Zonder experimenteren geen leren. Mijn Engelse les liep goed, de kinderen luisterden aandachtig. Ik gebruikte het geïmplementeerde strepen systeem, waardoor ieder wist waar die aan toe was. Ik startte de les met basistermen als hallo, goedemorgen, jongen, meisje. En ging vervolgens door met tellen tot en met 5. Dit hadden ze maandag behandeld in het Spaans, dus nu de vertalingsslag naar het Engels. Zoals ik gewend ben in Nederland probeer ik interactief les te geven, maar wel met structuur. Als groep vroeg ik ze mee te tellen en proberen te praten, bij de ene lukt dit natuurlijk beter dan bij de ander. Maar er is in ieder geval een begin zichtbaar. Toch blijft het Spaans voor mij nog lastig om dingen heel goed duidelijk te maken. De basistermen heb ik inmiddels onder de knie, maar ik moet nog een verdiepingsslag maken voor mijzelf om productiever te kunnen werken. Aan het einde van mijn les deel moesten de kinderen goed luisteren en bedenken welk cijfer het was, deze mochten ze dan inkleuren en ik kwam telkens controleren. Iedereen bleek 3 van de 5 getallen juist te herkennen en velen zelfs foutloos. Na deze les Engels, hielp ik nog met het schoonmaken van het bord waar opgeschreven was met een stift welke er niet afgaat. Uit ervaring weet ik dat je dan met een andere stift er overheen moet gaan en weer moet wegvegen. Dit moet je dan talloze malen doen, maar heeft als resultaat dat je het bord weer wit kunt krijgen. Daar was ik wel even mee bezig, met wat hulp van een paar kinderen, maar uiteindelijk was het wel gelukt. Vervolgens hielp ik nog met wat Spaanse woorden ophangen in het lokaal en daarmee was de dag en daarmee de eerste week als vrijwilliger ten einde. Voor aankomende maandag mag ik een Engelse les voorbereiden op het gebied van+ lichaamsdelen (ogen, armen, buik, gezicht etc.).